واگویه های مهدی عزیزی

یادمه همیشه می گفتم خراب کرن خیلی راحتر از ساختنه.الان نمیدونم ساختن سختره یا خراب کردن یا شاید هم هیچکدومش اینقدر سخت نباشه که من تصور می کنم.گاهی ساختن یک رویا از تصورش کردنش خیلی راحتره.و گاهی اینقدر فرصتها رو از دست میدیم که نه ساختن و نه خراب کردن دیگه اهمیتی نداره.تنها چیزی که برات اهمیت داره لحظه اکنون هست و خواستن.

محبت به بعضی آدم ها مثل آب دادن به گل های قالی هست

به نظرم برای سلامتی جسم ،و روح باید ترس ها رو کنار گذاشت.ترس کشنده ترین سمی است که ما وارد فکر می کنیم.تر از شکست،ترس از انجام،ترس از افراد،ترس از شروع،ترس از پایان دادن و هزاران ترس دیگر

آدرنالین رو باید هر روزه چاشنی رفتارمون کنیم.گاهی باید شورشی بود،شورش علیه خود

پاسخ به این سوال که چقدر میشه در جامعه ای لاقید وقانون گریز و بدون رعایتمعیار های اجتماعی ،بدون پایبندی به اصول و هنجار های اجتماعی،شما پایبند به قانون و هنجار های اجتماعی باشی هیچ پاسخی نخواهد داشت.